De eerste schoolweken zitten erop. Je had gehoopt dat je kind een vliegende start zou maken dit schooljaar... Want hij zou er vanaf het begin tegenaan gaan. Maar helaas, een patroon doorbreken blijkt makkelijker gezegd, dan gedaan. Geen zin Jouw tiener heeft geen zin in huiswerk, vindt school saai of stelt leerwerk alsmaar uit. Het voelt soms zo frustrerend, want als hij net een stapje extra zou zetten, dan lukt het gewoon. Lees hieronder 6 tips om antwoord te krijgen op vragen als: “Hoe krijg ik mijn kind aan het leren?” Of “Hoe krijg ik m’n kind wat meer gemotiveerd voor school?” 1. Waar doe ik het voor? “Ik ga mijn onvoldoendes wegwerken!” “Ik wil over naar HAVO 3!” "Ik wil beter worden in rekenen." Als je een drive hebt om iets te bereiken, écht iets wilt en erin gelooft, dan lukt ’t vaak ook. Hoe dat kan? Nou eigenlijk heel simpel: Doordat je dan in actie komt! Dus vraag je kind waar hij het voor doet! Motivatie begint bij het nemen van een besluit. 2. In actie komen Sommige kinderen lijken lui, maar het kan ook zijn dat ze niet weten hóe te beginnen. Omdat ze het overzicht missen, meer uitleg nodig hebben of onzeker zijn. In dat geval kan het helpen om je kind te stimuleren om: Actiepunten in kleinere stukjes te verdelen. Extra uitleg te vragen Samen met iemand anders op te starten Te zorgen voor een vaste routine (voor huiswerk) 3. Kleine beloningen tussendoor Kinderen kunnen veel beter leren met positieve emoties, ze onthouden de lesstof dan veel beter. Alleen hoe krijg je een positief gevoel bij een vak wat je niet leuk vindt? Dat kan op verschillende manieren. Bijv. door er een competitief element aan te hangen. “Ik wil over 10 min., vijf begrippen uit m’n hoofd kennen.” Of jezelf kleine beloningen tussendoor te geven: “Als ik dat af heb, mag ik 3 min. op de trampoline/ op m’n tel. etc.” 4. Trainen Je aandacht bij saaie lesstof houden, kost moeite. Gelukkig is focussen heel goed te trainen. Het is net als bij hardlopen, niet meteen de marathon willen lopen, maar stap voor stap opbouwen. En daarbij accepteren dat het vervelend wordt en je een beroep moet doen op je doorzettingsvermogen. En als het dan lukt, geeft dat een enorme boost! 5. Zelf initiatief nemen Tieners geven vaak de docent de schuld dat zij een onvoldoende gehaald hebben. (Slechte uitleg, het was veel te veel etc.) Maar helaas helpt deze overtuiging niet om volgende keer een beter resultaat te halen. Wat helpt wel: Ga het gesprek met jouw kind aan: Wat heb je nodig om aan de slag te kunnen? Wat kun jij doen om het te snappen? Welke leermanier past bij jou? En wat is dan nu de eerste stap die je kunt zetten? 6. Eerder beginnen met leren Sommige kinderen zijn bang om te falen/ een laag cijfer te halen. Door deze angst gaan ze leerwerk uitstellen, waardoor de druk alleen maar toeneemt. Terwijl hoe éerder je begint, hoe meer je een paniekaanval of buikpijn de avond voor de toets kunt voorkomen. Dus ontdek of je kind momenteel stress ervaart bij een vak en stimuleer of help je kind om juist bij dit vak op tijd te beginnen met leren. En als deze inspanning dan beloond wordt, geeft dat motivatie voor een volgende keer. Uitdaging Terwijl je dit leest, denk je misschien, maar m’n tiener neemt momenteel weinig van me aan, we begrijpen elkaar niet en we belanden snel in een strijd. Ik begrijp heel goed dat dat soms frustrerend is, want jij bedoelt het gewoon goed of wilt juist helpen. In dat geval is de training ‘Ik leer leren’ echt iets voor je kind. Want het is je kind gegund dat hij ontdekt welke leermanier het beste past, zodat hij gemotiveerder raakt en meer verantwoordelijkheid neemt. En dat is voor jou ook fijn, want dan hoef je je kind minder aan te sporen en ervaar je meer rust in huis en wordt jullie band ook weer wat beter. Klinkt dat goed? Klik dan op de link hieronder en lees alles over deze waardevolle training! Overal waar 'hij' staat, kun je ook 'zij' of 'hen' lezen

In het zuiden van Nederland mogen de kinderen morgen weer naar school. Terug in het dagelijkse ritme. Misschien is je kind wat onrustiger dan normaal of is er om het minste of geringste al ruzie. Weet dat dat volkomen normaal is, want het is best moeilijk om vanuit een lange vakantie weer in de dagelijkse structuur te komen. Hieronder 5 tips om de overgang zo soepel mogelijk te laten verlopen: Het mag spannend zijn Voor veel kinderen en pubers is het spannend om weer naar school te gaan. Wanneer je merkt dat je kind bijv. sneller boos wordt, verdrietig is of zegt niet naar school te willen, neem je kind dan serieus. De kans bestaat dat er van alles in dat koppie rondgaat: "Zou mijn klas wel leuk zijn", "Wat als ik nergens bij hoor", "Als ik de sommen maar snap", "Zou de juf/ docent mij wel begrijpen". We zijn geneigd om ons kind direct gerust te stellen: "Oh schat, het wordt hartstikke leuk!" of "Het komt helemaal goed." Alleen dan ga je voorbij aan de gevoelens van je kind. Vertel eerst dat het inderdaad spannend kan zijn en dat dat helemaal oké is. Je kind voelt zich dan gehoord en leert dat spanning er gewoon mag zijn. Daarna kun je samen ontdekken wat je kind nodig heeft om met wat meer vertrouwen te starten. Ben zelf ontspannen De meeste kinderen komen vrij snel terug in het dagelijkse ritme. Geef het even de tijd, iedereen moet weer wennen. Wanneer jij ontspannen bent, is de kans groter dat je kinderen dat ook zijn. Wanneer jij het volste vertrouwen hebt dat je kinderen het fijn en goed gaan hebben in hun nieuwe klas, gaan zij met een positief gevoel naar school. Je kind resoneert op jouw gevoel en energie. Bestook je kind niet meteen met vragen Vaak willen we in zo'n eerste week alle ins en outs weten. "Hoe is je klas?" "Hoe is de juf/ hoe zijn de docenten?" "Wat was er leuk vandaag?" enz. Alleen hier zit je kind hélemaal niet op te wachten. Zeg liever: "Fijn dat je er weer bent!" En klets tijdens het eten of voor het naar bed gaan nog even over de dag. Een vast ritueel geeft rust Mogelijk was het hele ritme weg in de vakantie, bij ons in ieder geval wel. En dat vinden de meeste mensen ook zo fijn aan vakantie. Toch geeft het nu voor veel kinderen weer rust als er rituelen zijn, bijv. (voor)lezen maakt duidelijk dat je kind daarna moet gaan slapen. Of 's morgens eerst aankleden e.d. voordat je naar beneden gaat. Deze voorspelbaarheid maakt het makkelijker voor je kind. Leg de avond van tevoren spullen klaar Om tijd te besparen en voor je eigen rust leg je 's avonds de spullen klaar. In de ochtendspits kunnen dingen vergeten worden, bijv. de luizencape, gymspullen of bij je puber de rekenmachine of laptop. Geef je kind hierin mede verantwoordelijkheid, afhankelijk van de leeftijd en zelfstandigheid van je kind. Heeft je kind nog veel sturing nodig van jou als ouder, zorg dan dat je wat tijd incalculeert om aandacht aan je kind te kunnen geven. Dat voorkomt stress en strijd. Spreek ook met je partner af wie wat doet, verdeel de taken voor een hele periode. Ik wens je een fijne start van dit nieuwe schooljaar, maak er samen iets moois van! En mocht je merken dat de onrust bij je kind maar niet overgaat of de spanning alleen maar groter wordt , wacht dan niet te lang af. De kans dat het vanzelf over gaat wordt kleiner, want angst heeft de neiging heel snel groter te worden . En dat kan zich op verschillende manieren uiten in het gedrag van je kind, denk aan o.a. vermijden, ontkennen, agressie, zich terugtrekken of weinig zelfvertrouwen. Uit ervaring weet ik dat ouders met een kind dat angstig is, zich soms zo machteloos kunnen voelen. Ze proberen met alle liefde hun kind te helpen, maar toch lijkt het alleen maar te verergeren. Mocht je dat herkennen, wacht dan niet te lang, maar maak een afspraak met de juf/ meester. En wil je liever met een onafhankelijk persoon babbelen om te kijken hoe je kind meer zelfvertrouwen/ moed/ plezier kan hebben? Plan dan even een kennismakingsgesprek met me in en ontdek of en hoe ik jullie kan helpen. Voel je welkom! Natuurlijk ben je ook welkom voor allerlei andere vragen of twijfels.

“Ik kan niet meer rustig reageren op die ruzies om niks!” “Ik word woest als mijn kind me uitscheldt.” “Ik kan géén geduld meer opbrengen als m’n kind maar blijft zeuren!” “Zo’n grote mond! Dat is toch niet normaal!” Zelf rustig blijven is een uitdaging Heel veel ouders/ verzorgers lopen tegen brutaal of respectloos gedrag van hun kind aan en nemen zich elke dag voor om rustig te reageren. Maar voor ze het weten hebben ze tegen hun kinderen geschreeuwd of gesnauwd en balen ze van zichzelf. Het is menselijk dat je in de weerstand schiet als je kind zich uitdagend gedraagt. En zie maar eens rustig te blijven als er woorden als ‘rotmama’ of k*tmoeder naar je toe geslingerd worden. Machteloosheid Kinderen weten lang niet altijd wat ze precies voelen of ze hoe ze op een goede manier kunnen reageren. Scheldwoorden zijn er heel snel uitgefloept of een gewoonte geworden. Ook weten ze nog niet hoe ze een behoefte duidelijk kunnen maken of een conflict op kunnen lossen. Je kind kan zich dan machteloos voelen. En wist je dat een gevoel van machteloosheid je emoties verhoogt? Hoe reageer jij? Ben jij je bewust van jouw reactie als je kind een grote mond heeft of niet luistert? Word je boos, kun je rustig blijven of ligt het aan de situatie? Wanneer je boos wordt voel je je mogelijk: Persoonlijk aangevallen Respectloos behandeld Het slachtoffer, want jij krijgt de schuld van alle ellende Geïrriteerd Over je grens gegaan Grote kans dat je je kind straft, het op wilt lossen of het opneemt voor je andere kind en het boze kind alleen maar bozer wordt. Wanneer je rustig kunt blijven: Laat je de woorden eerst even gaan en probeer je je in te leven in je kind Zie je de machteloosheid van je kind Probeer je te ontdekken wat je kind zo boos/ onverschillig/ tegendraads/ …maakt Help je je kind door de situatie heen Grote kans dat je kind vrij snel weer rustig wordt en er een oplossing is. Rustig reageren, hoe doe je dat? Lees hieronder fijne tips zodat de boel niet escaleert. Leef je in Stel jezelf de vraag: Wil je op het gedrag reageren of op de intentie die je kind heeft met het gedrag? Je daarvan bewust zijn maakt al een wezenlijk verschil. Doe alsof je in de schoenen van je kind staat. Wat maakt hem zo boos, wat vindt hij zo lastig of wat wil hij duidelijk maken. Bedenk hoe jij als kind reageerde in zo’n situatie. Mogelijk voel je dan hoe rot hij zich voelt. En met het besef dat een kind dat het moeilijk heeft jouw steun heel hard kan gebruiken , kun je echt anders reageren. Sta sterk Pak een leidersrol. Sta boven de boosheid van je kind. Wanneer je de boosheid van je kind, ook jouw boosheid laat zijn, dan geef je je kind de controle over jouw gemoedstoestand. Dit maakt de situatie onveiliger voor je kind. Houd het uit en laat merken dat jij deze uitbarsting aankan. Help je kind door de situatie heen Door deze andere houding kun je makkelijker oordeelvrij kijken en luisteren naar je kind. Je kunt benoemen wat er aan de hand is. Jij bent een ouder die zijn kind door deze moeilijke situatie heen helpt. Ook als jíj volgens jouw kind de boosdoener bent. Door jouw acceptatie van zijn emotie, voelt hij zich begrepen. En pas dan komt er ruimte voor een gesprek. En reken maar dat je kind dan bereid is om met je samen te werken om tot een oplossing te komen. Gedrag begrenzen Pas als je kind weer rustig is ga je in gesprek over het schelden of ander ongewenst gedrag. Je geeft heel duidelijk je grens aan en legt uit wat maakt dat jij dit absoluut niet oké vindt. Geen enkel kind wil z’n ouders kwetsen, maar jij hoeft echt niet alles te laten gebeuren wat je kind zegt en doet. Bedenk wat jouw kind in deze situaties mag leren/ anders kan doen. Hier kun je samen mee oefenen, geef zowel je kind als jezelf de tijd. Triggers Je kunt ook tot de conclusie komen dat je kind eigenlijk niets heftigs doet, maar dat je zelf overprikkeld bent of getriggerd wordt. In dat geval kun je er even van weglopen en even een paar keer rustig ademhalen. Het is voor jezelf interessant om te onderzoeken waar jij zo op aanslaat. Je kunt rustiger reageren als je weet dat dit niks met je kind te maken heeft, maar met bijv. een oude pijn uit je eigen kindertijd. ……………………………………………………………………………….. Loop jij al een tijd op eieren om de boel niet te laten escaleren? Heb jij al van alles geprobeerd om dit patroon te doorbreken? Is er niks wat bij jouw kind lijkt te werken? En kun je niet wachten totdat jij weer de ouder bent die je wilt zijn en weer een hechtere band met je kind hebt? Dan is Coachtraject ‘Kom verder’ iets voor jou! Oplossingsgericht, laagdrempelig en snel op weg naar verandering! Klik op de link voor alle info.:

In veel gezinnen zorgt schermtijd of schermgebruik voor discussies of irritaties. Na 10 x vragen nog niet stoppen en alsmaar die strijd met elkaar. Ik krijg er regelmatig vragen over. Maar er zitten ook veel voordelen aan een scherm (educatief, samenwerking, inspiratie enz.) En daar de goede balans tussen vinden, valt niet altijd mee. Maak jij je weleens zorgen om het schermgebruik van jouw kind? Door de nieuwsberichten van deze maand over dat steeds meer kinderen bijziend worden door toegenomen schermtijd? Komt je kind steeds moeilijker tot vrij spel? Kan jouw puber zich steeds moeilijker concentreren op z’n huiswerk? Of ben je bang dat hij/ zij negatief beïnvloed of onzeker wordt door social media? Kortom wil jij een betere balans wat betreft de volgende ‘ S ’en’: S cherm, S port, S pel, S ociale contacten en S laap. Hieronder deel ik 8 fijne tips, inzichten en overwegingen: 1. Wissel bewegen en zitten af Veel kinderen die teveel schermtijd hebben, moeten naar de fysio vanwege nek- of rugpijn. In welke houding kijkt jouw kind naar een scherm en kan daarin gevarieerd worden? Beweegt je kind voldoende en gaat hij ook elke dag even naar buiten? 2. Kijk af en toe met je kind mee en stel vragen Wat vindt je kind zo leuk of wat levert het beeldschermgebruik op? Plezier, contacten, spel, creativiteit, info., leren, prestaties of lol. Zo ontdek je de interesses, kwaliteiten of humor van je kind. Je zult merken dat je kind het ook heel leuk vindt om over iets te vertellen waar hij van houdt of waar hij heel goed in is! Als je merkt dat je kind alleen op een scherm zit uit verveling of niks anders meer leuk vindt, laat je kind dan ook andere dingen ontdekken. In mijn tijd als leerkracht, vroeg ik welke kinderen het thuis weleens hadden over social media, gamen of bepaalde apps. Nou dat was dus bijna niemand, met als argument: “Omdat mijn ouders er ook niet naar vragen.” Dit is dus goed om te beseffen. Stel van jongs af aan vragen, zodat je de verbondenheid met je kind houdt. Als je hier pas in de puberteit mee begint, dan zijn ze het niet gewend en dan kan het ervaren worden als een irritante bemoeienis. 3. Begeleid je kind Laat je kind niet meteen ‘los’ in de online wereld . Je gooit je kind ook niet zonder zwemles en zwemvest in het diepe. Ze hebben jouw begeleiding nog hard nodig. Vraag je af waar je kind zich online bevindt. Ga stapje voor stapje naar meer vrijheid. Onze zoon is 11 en zit in groep 7, hij heeft een eigen telefoon en wij hebben de app 'familylink' als tussenstap. We geven uitleg over wat wel en niet mag (Bijv. nooit zonder toestemming een foto/ filmpje van iemand plaatsen of doorsturen, dit is strafbaar) Ook denken we mee hoe hij in bepaalde situaties kan reageren (bijv. bij ruzie in een groepsapp, cyberpesten, rare chats, sexting e.d.) Besef dat je kind beïnvloed kan worden door groepsdruk of door het algoritme, ook daarom is het belangrijk om het gesprek te blijven voeren. Laat je kind vooral ook zelf mee nadenken . 4. Zorg dat je kennis over een game of app hebt Verdiep je in een game: zoek er info. over op. En heel belangrijk, laat al je vooroordelen even los. Heb een open en nieuwsgierige houding naar datgene wat jouw kind zo leuk vindt. Begeleid je kind, want hij kan veel druk voelen vanuit een game. Er wordt door de makers nl. van alles aan gedaan om zo vaak mogelijk te laten spelen. Bijv. “Als je de komende 30 dagen speelt dan krijg je…”, “Als je in het weekend op komt dagen verdien je… “etc. Hoe gaat jouw kind om met die druk? Wat vindt hij zelf belangrijk? 5. Maak afspraken of stel regels op Overleg met je partner wat jullie aanpak is en wat jullie acceptabele schermtijden vinden. Mag de telefoon ’s avond in de slaapkamer? Tot hoe laat gamen? Wel of geen scherm voor schooltijd? Wel of geen vaste stoptijd ’s avonds? Wat is het verschil tussen doordeweeks en weekend/vakanties? Als je een plan hebt, bedenk dan ook hoe je dit schermbeleid gaat handhaven. Zorg dat je er volledig achter staat, want kinderen zoeken steeds de grens op. Als ze ruimte bij je voelen, zullen ze die zeker pakken. Vaste routines werken voor iedereen het beste, kinderen vinden de voorspelbaarheid fijn en je zult merken dat je haast geen discussies meer hebt. 6. Laat je kind niet vlak voor het slapen op een scherm gaan Er zijn veel onderzoeken die uitwijzen dat schermgebruik voor het slapen, voor zowel jonge als oudere kinderen niet goed is. Je hersenen krijgen veel prikkels binnen die allemaal verwerkt moeten worden. Bij jonge kinderen kan het nachtmerries of nachtangsten in de hand werken. Het blauwe licht zorgt ervoor dat de aanmaak van melatonine verstoord raakt, hierdoor kan je kind bijv. héél vroeg wakker worden. Ook kan het zorgen voor verminderde concentratie overdag door slaaptekort. 7. Help bij de overgang van schermtijd naar een andere activiteit Besef dat het voor je kind heel lastig is om ineens te moeten stoppen. Kondig het bijv. al een kwartier van te voren aan en nog een keer kort van te voren. Vermijd beschuldiging of irritatie, het werkt averechts. Reken op de weerstand die er gaat komen. Verplaats je in je kind en toon begrip, dan kun je daarna héél duidelijk de boodschap herhalen en indien nodig het gedrag begrenzen. Blijf zelf heel rustig terwijl je dat doet. 8. Geef het goede voorbeeld Als jullie als regel hebben geen telefoons aan tafel of niet op je tel. kijken als je met elkaar in gesprek bent, doe dat dan zelf ook niet. Ga regelmatig ook zelf naar buiten als je dat ook van je kinderen verlangt. Geef eerlijk toe dat jij het ook weleens moeilijk vindt om je tel. weg te leggen. ..................................................................................... Mocht je bij jezelf merken dat je je kinderen meer schermtijd geeft dan je eigenlijk wilt, omdat­ je: Een conflict wilt vermijden Geen zin hebt om de volle laag te krijgen Aardig gevonden wilt worden Denkt dat ze toch niet gaan luisteren Je het gevoel hebt op eieren te lopen en al je woorden op de weegschaal moet leggen Het zo heerlijk rustig vindt even Dit patroon is zeker te doorbreken! Ik help je heel graag om weer de leiding te nemen, respect en gehoorzaamheid af te dwingen en heel relaxed te kunnen zeggen dat je kind moet stoppen, gewoon omdat het tijd is. Klinkt dat goed? Klik dan op de link hieronder voor een gratis adviesgesprek waarin ik laagdrempelig en vrijblijvend met je meedenk.

Ik hoor ouders vaak zeggen dat ze zo graag willen dat hun kind of puber wat meer zelfvertrouwen zou hebben. Ze noemen voorbeelden als: bang zijn om het fout te doen, onbekende dingen spannend vinden of bang zijn voor een klasgenoot. En pubers die zich druk maken over een spreekbeurt, de pauze of de mening van anderen. Hoe kun je als ouder helpen het zelfvertrouwen van je kind te vergroten? Natuurlijk hoeft je kind niet alles te kunnen en durven! Maar soms kan het net wat fijner voelen als je wat meer vertrouwen in jezelf hebt. En hoe je daarbij kunt helpen, lees in dit blog. Ontdek wanneer er al wél zelfvertrouwen aanwezig is Ieder kind heeft in meer of mindere mate al een portie zelfvertrouwen. Misschien durft jouw kind prima z’n mening te geven bij vrienden, durft ie bij z’n zusje wel z’n grenzen aan te geven of staat ie te shinen op het sportveld. Ontdek wanneer jouw kind al zelfvertrouwen heeft of ondersteun bij het zoeken naar de interesse(s) van je kind. Sta ervoor open, wat het ook is en laat ‘m ermee experimenteren. Als kinderen zichzelf goed leren kennen, leggen ze een stevige basis voor het zelfvertrouwen. Onderzoek in welke situaties je kind meer zelfvertrouwen mag hebben Wanneer is je kind precies onzeker? Bijv. bij een toets, bij onbekende situaties, in de pauzes, bij een bepaald kind, bij het bijbaantje of ... Zorg dat je kind het gevoel heeft dat het met alles bij jou terecht kan. Het is heel belangrijk dat hij de ruimte voelt om te mogen leren én fouten te maken. Bied een luisterend oor, zonder dat je oordeelt of gelijk met oplossingen aankomt. Geef liever feedback en stel open vragen, zodat je je kind zelf na laat denken over oplossingen. Dat geeft vertrouwen! Help je kind het daadwerkelijk te gaan doen, daarmee ontstaat zelfvertrouwen! Als je weet waar je kind onzeker over is en welke vaardigheden het nog mag leren, komt het belangrijkste: Oefenen, oefenen, oefenen én doorzetten. Als je kind ervaart dat het door zijn inspanningen is gelukt, geeft dat een enorme boost aan het vertrouwen in eigen kunnen! En soms moet je hem eerst een drempel over helpen. Het is dan heel fijn als jij helpt bij het zetten van die eerste stap. Gun je kind een tegenslag en vertrouw erop dat ie sterk genoeg is om het nog eens te proberen Als je iets gaat oefenen, kan het ook misgaan. De kans bestaat dat je kind daarna in de vermijding schiet, want dat is de grootste winst van angst. Maar ga hier niet in mee! Spreek je vertrouwen uit en luister naar de twijfels die er in je kind omgaan. Bedenk samen een nieuwe tussenstap. Iets hoeft niet meteen te lukken, het klinkt misschien gek, maar dúrf te twijfelen. Ik zeg ook vaak tegen pubers die iets heel spannend vinden: "Fake it, till you make it", dat helpt enorm! “Degene die valt en weer opstaat is zoveel sterker dan degene die nooit gevallen is” Tot slot, leer je kind positief te denken Aandacht geven aan fijne dingen, kijken naar wat er wel is en wat er eerder gelukt is, geeft een fijn gevoel. Er is dan ook minder ruimte in je hoofd voor negatieve gedachten. Stimuleer je kind iedere dag (voor de spiegel) tegen zichzelf te zeggen: “Ik ben goed genoeg” of “Ik ben mooi zoals ik ben!” Je kind kan zichzelf een beetje helpen, door z’n lichaam wat groter te maken. ..................................................................................................................................... Mocht je nu denken, ik heb mijn kind al zo vaak gestimuleerd en aangemoedigd, maar van mij neemt ie het niet aan, ik krijg ‘m echt niet zover. Of merk je dat het van kwaad tot erger gaat: buikpijn, hoofdpijn, zich terugtrekken of veel in de weerstand? Weet dat je het niet alleen hoeft te doen. Inmiddels heb ik al heel veel jonge kinderen en pubers geholpen naar meer zelfvertrouwen. In mijn coachtraject krijg jij als ouder handvatten om je kind te kunnen helpen, zodat je je niet langer machteloos voelt. En jouw kind krijgt handvatten om te oefenen met datgene wat hij nog mag leren. Al tijdens het traject zie je stap voor stap dat je kind moed leert hebben, dingen probeert en vaker trots is op zichzelf! Klinkt dat goed? Klik dan op de link voor alle info. over Coachtraject ‘Kom verder!’

Het is van groot belang dat kinderen en jongeren goed om leren gaan met hun emoties en gevoelens. Hiermee ontwikkelen ze veerkracht, zelfvertrouwen, empathie en communicatie met anderen. En dat begint allemaal in het gezin en de familie en later in de bredere sociale omgeving. Kinderen hebben ons hard nodig bij het leren omgaan met emoties Bij het leren fietsen moedigen we ze aan en geven we hulp. Bij het leren omgaan met emoties reageren we soms anders. Als emoties niet op een gewenste manier worden geuit, gaan we mopperen. Kinderen hebben onze hulp ook hierbij hard nodig. En hoe je dat doet lees je hieronder. 1. Emoties herkennen Het begint met het herkennen van wat er in je lichaam gebeurt. Bijv. het krijgen van een rood hoofd of klamme handen. Als je leert herkennen waar een gevoel vandaan komt of wat bepaald gedrag bij je oproept, leidt dat gemakkelijker tot het bedenken van een oplossing voor een volgende keer. 2. Emoties benoemen Geef bewuste aandacht aan datgene wat je kind voelt/ ervaart. Door dit steeds te benoemen leert je kind er woorden aan te geven. "Je vindt het spannend om... " "Je irriteerde je aan ...," "Je vond het oneerlijk dat ..." enz. Door gevoelens te verwoorden kan een kind controle/ grip krijgen over niet zo prettige gevoelens waar hij mee te maken krijgt. 3. Emoties accepteren Kijk en luister naar de emoties van je kind en neem ze altijd serieus. Ook als je het er niet mee eens bent. We willen dat ons kind zich fijn voelt, maar negatieve emoties horen er ook bij. Onbewust ontkennen we het gevoel, geven we er uitleg over of dragen we direct oplossingen aan. Je herkent dit vast: “Ik vind t niet lekker!” -> “Jawel joh, het is heerlijk!” “Ik wil niet mee!” -> “Maar ze hebben van alles geregeld, het wordt hartstikke leuk!” Alleen je kind zit helemaal niet te wachten op zo'n reactie. Denk maar aan jezelf als je je irritatie/ ongenoegen uit. Dan wil je ook niet dat iemand zegt dat het allemaal wel mee valt. Je wilt het gewoon even kwijt en gehoord worden. Bij je kind is dat net zo. Als we emoties te snel stoppen krijgt je kind niet de kans om positieve gevoelens in zichzelf te vinden. En kinderen kunnen pas gerustgesteld worden, jouw grens accepteren of nadenken over een oplossing als ze zich eerst gehoord voelen. 4. Emoties uiten Emoties moeten eruit, zonder dat het schadelijk is voor jezelf of je omgeving. En dat kan op heel veel manieren, bijv. d.m.v. een gesprekje, tekenen, schrijven, bewegen of dansen, net wat bij jouw kind past. We willen niet altijd voelen wat we voelen. Alleen dan is het net als een bal die je onder water duwt. Als je je emotie onderdrukt kan dat voor veel problemen zorgen. Als kinderen hun gevoelens mogen uiten, kunnen ze gebeurtenissen makkelijker verwerken en gevoelens loslaten. Kijk achteraf sámen terug op lastige situaties en evalueer voor een volgende keer. Wat had je beter/ anders kunnen doen. Bedenk oplossingen en geef je kind de kans om hiermee te oefenen. Deel eigen ervaringen, jij bent hét voorbeeld. Ook leren ze dan dat moeilijke situaties bij het leven horen en dat je ze kunt overwinnen of dat het over gaat. Nu kan ik me voorstellen dat er tijdens het lezen allerlei gedachten in je opgekomen zijn, zoals: Mijn kind uit z'n emoties héél heftig en vaak escaleert het dan in huis. Ik heb echt geen tijd om hier steeds met m'n kind voor te gaan zitten. Ik heb vaak discussies met m'n partner over welke aanpak werkt Ik wil m'n kind dit wel leren, maar hoe gaat me dat zelf lukken? Misschien word je de laatste tijd zelf ook sneller boos of verdrietig, omdat jouw emmertje ook steeds voller raakt. En hoe blijf je dan rustig? Gun jij je kind om weer lekker in z'n vel te zitten? En verlang je zelf naar een manier om je kind te kunnen helpen of weer meer rust in huis? In mijn coachtraject ontdek je praktische handvatten die je direct thuis in kunt zetten. Je zult verbaasd zijn hoe snel dat effect heeft op jou, je kind en de rest van het gezin. Klik op de link hieronder voor alle info. over het Coachtraject of voor het inplannen van een kennismakingsgesprek! En ontdek wat ik voor jullie kan betekenen. 

Jouw week en die van je kinderen zit over het algemeen overvol en de ene keer kun je meer aandacht geven dan de andere. Meestal kijk je wel naar een tekening, geef je complimenten en stel je vragen. Toch vraagt je kind heel veel aandacht of geeft je puber vaak een boze of brutale reactie, zoals: “Je luistert niet!” of “Je geeft alleen maar commentaar!” Je kunt jezelf afvragen: Geef ik aandacht of dénk ik dat ik aandacht geef? Waar ben je met je gedachten? Nog bij dat gesprek op je werk, bij alles wat je nog moet doen of bij datgene wat je kind je laat zien of horen. Je kind vóelt of jouw aandacht echt is. Leg alles even aan de kant, parkeer je gedachten, loop naar je kind toe en ga er even bij zitten. Het hoeft niet lang te zijn, maar wel écht. Liefde en warmte zijn basisbehoeften van een kind. Stel ik nieuwsgierige vragen of vul ik het in voor m’n kind? Stel je voor, je kind heeft wat moeite om gevoelens onder woorden te brengen. En jij hebt op dat moment niet de tijd of het geduld, dan vul je het vaak in om het gesprek te versnellen. Het gevolg kan zijn dat je kind zich niet begrepen voelt en niets meer wil zeggen. En indirect geef je de boodschap dat jouw tijd kostbaarder is dan die van je kind. Invullen kan alleen bevorderend werken, als je zeker weet wat er speelt. Je kind voelt zich dan gesteund. Het is belangrijk om als ouder respect te hebben voor de eigenheid van je kind. Probeer je kind aan te voelen, ook als jij dat gevoel zelf niet kent of hebt. Neem een houding van verwondering aan i.p.v. uit te gaan van een alwetendheid over wat er in je kind omgaat. Laat merken dat alle gevoelens er mogen zijn en toon hier begrip voor. Ook pubers hebben behoefte aan verbinding met jou. Accepteer dat je puber een andere mening heeft en toon hier begrip voor. Maak géén grapjes over een andere gedachte of idee. Luister naar wat je kind je vertelt, houd het gesprek open en indien nodig, probeer samen tot opties te komen. Waar praat ik over met m’n kind en waar geef ik aandacht aan? Vaak praten we met ons kind over wat wij belangrijk vinden of waar wij interesse in hebben, zoals school, huiswerk, een opgeruimd huis en gezondheid. Alleen dan zal je kind zich niet altijd gehoord voelen, sterker nog, hij vindt dat je alleen maar kan zeuren. Bedenk op welke momenten jij écht even de rust hebt om belangstelling te tonen. En sluit dan aan bij een onderwerp dat past bij jouw kind, (bijv. fantasie, knuffels, hobby’s, YouTube, gamen, kleding) ook al is dat niet het onderwerp waar jij het graag over hebt. Laat je kind even de expert zijn die lekker kan stralen en ben er met je volle aandacht bij. Met jonge kinderen, die verbaal nog niet zo sterk zijn kun je ook lekker samen tekenen of met voorwerpen aan de slag, zodat ze zichzelf ook non-verbaal kunnen uiten. Met welk gevoel breng ik m’n kind naar bed? Moet je er voor je gevoel nog zijn voor je kind, voel je je misschien schuldig omdat een van je andere kinderen veel aandacht had opgeëist? Of heb je recht op je avond en ben je er morgen weer voor je kind. Wanneer jij voelt dat je kind nog wat aandacht verdient, voelt je kind dit ook en zal het jouw aandacht blijven vragen. Het voordeel van echt even tijd maken voor je kind is dat hij zich gehoord voelt, een veilig gevoel ervaart, zichzelf beter leert kennen en lekker kan slapen. Voor jou is het fijn, omdat je er voldoening uit haalt, je verbonden voelt met je kind en daarna ook met een rustig gevoel een momentje voor jezelf kunt pakken of echt avond hebt, winwin dus. Denk jij nu terwijl je dit leest, ik geef echt wel aandacht maar: Wat ik ook zeg, het is nooit goed. Hoe kan ik mijn aandacht verdelen als één kind alle aandacht opeist, want mijn emmertje loopt ook al aardig vol. Wat kan ik doen als m’n kind zich nooit begrepen voelt en we alsmaar in een discussie belanden? Mijn kind gaat pas slapen als ik in de buurt ben. Coachtraject ‘Kom verder’ helpt je naar oplossingen voor o.a. deze problemen! Jij en je kind krijgen veel handvatten en nieuwe inzichten waar je direct mee aan de slag kunt. Je zult weer snel rust in huis ervaren, een fijnere band met je kind krijgen en aan iedereen evenveel aandacht kunnen geven. Klik op de link hieronder voor alle info. over dit coachtraject: 

Mevrouw, bent u hier vanmiddag nog? Ik wil graag even tegen u vertellen waar ik mee zit.” Dit vroeg een meisje uit de brugklas, die ik net één lesuur kende. Alsof ze me al jaren kende begon ze te vertellen. Ze zat vaak alleen in de pauze en had geen vriendinnen. Ze zag anderen altijd zo gezellig samen en ze zou dat ook zo graag willen. Erbij horen, kletsen met elkaar, het was er allemaal niet en dat maakte haar verdrietig en onzeker. Daar zaten we, op de gang, gewoon even tussen 2 lesuren door. Ik luisterde aandachtig en zei dat het heel goed was dat ze dit vertelde. Over iets praten wat je dwarszit en je gevoel op die manier uiten is al helpend. Daarna vroeg ik haar wanneer er al wél een fijn moment met een klasgenoot was geweest. Ze dacht na en vertelde dat ze laatst een leuk gesprekje met een meisje had gehad en tijdens het vertellen ontstond er een glimlach. We praatten er even over door en ik stelde haar expliciet de vraag wat zíj had gedaan, hoe zij met haar in gesprek was geraakt. Want als iets je 1 keer is gelukt, kun je het nog een keer. Ook ontdekte ze hoe anderen aansluiting vinden, en als je dat kunt observeren, kun je het zelf ook doen. En zo kreeg ze steeds meer handvatten en spraken we wat acties af voor deze week. Pas als kinderen zich oprecht gehoord voelen, kunnen ze meedenken over oplossingen. Een week later zag ik haar weer, ze vertelde met een stralende lach dat ze het heel gezellig heeft met een paar klasgenoten. "Wow, wat fijn! Hoe heb je dat zo snel voor elkaar gekregen?” En ze begon zelfverzekerd te vertellen. “Nou dat heb je dus echt helemaal zelf gedaan!" Door iets zélf te doen: actie te ondernemen, de eerste kleine stap te zetten of door te zetten als je iets spannend vindt, kun je je zelfvertrouwen vergroten. En wij als volwassenen zijn hierbij van grote waarde! Door samen met je kind te oefenen, te zeggen dat het spannend mag zijn en door het volste vertrouwen uit te stralen dat het gaat lukken! Denk je nu: “Het zelfvertrouwen van mijn kind mag ook wel wat vergroot worden, maar hoe?” Of maak jij je zorgen omdat je kind/ puber iedere avond ligt te piekeren en ’s morgens huilend naar school gaat? Het is soms zó lastig om je kind te begrijpen en goed te kunnen helpen, dat je je er machteloos door voelt, de tranen schieten ervan in je ogen. Je wilt zo graag dat je kind/ puber weer met plezier naar school gaat en zichzelf durft te zijn. Je wilt je vrolijke kind gewoon weer terug. Dus als je het nu de hoogste tijd vindt dat er wat verandert, nodig ik je uit de eerste stap te zetten. En dat hoef je niet alleen te doen! In het coachtraject 'Kom verder' krijg je alle handvatten die je nodig hebt om je kind te kunnen helpen. En jullie gaan samen aan de slag met een concreet actieplan, waardoor je kind weer snel lekker in z’n vel komt te zitten! De moeders die nu in het traject zitten, zijn heel enthousiast en merken grote veranderingen bij hun kind en bij zichzelf. Klinkt dat als muziek in de oren? Het ziet coachtraject ziet er kort samengevat zo uit: In 3 maanden gaan we op weg naar oplossingen, waardoor jullie zelf weer verder kunnen. Intakegesprek van 1 uur in de praktijk (zonder kind) Met oprechte aandacht en een luisterend oor ben ik nieuwsgierig naar wat wél goed gaat en ontdekken we wat je kind nog mag leren en krijg je handvatten voor thuis. Twee coachsessies van 1 uur in de praktijk (met kind) We gaan oplossingsgericht en met fijne coachtools aan de slag met de doelen en maken een actieplan om mee te oefenen. Zes online live Q&A’s waarin je mij al je vragen kunt stellen Online community waarin je met elkaar ervaringen kunt uitwisselen Kosten €399,- incl. btw. (of 2 termijnen van €209,-incl. btw) En omdat ik deze week 40 ben geworden, trakteer ik op een bonus van 3 weken extra t.w.v. €100,- als je uiterlijk 10 juli instapt. (Dus 3 maanden + 3 weken) Yes, dat klinkt goed! Klik hieronder voor alle info. of plan meteen een gratis kennismakingsgesprek in!

Deze gedachte komt regelmatig in je op en je hebt 't ook al vaak gezegd. Alleen jouw puber...een stapje extra? Je gelooft er amper in. Er is alsmaar strijd over het huiswerk en onbegrip naar elkaar. Wat je ook zegt, het is toch nooit goed. Je kind is gewoon niet vooruit te branden en als jij niks zegt, gebeurt er ook niks. Zo frustrerend. Ik begrijp heel goed dat jij wilt dat je kind in ieder geval het minimale aan maak- en leerwerk doet. Ik heb inmiddels heel wat pubers de training ‘Ik leer leren’ gegeven en ja, ze vinden álles leuker en belangrijker dan school. En docenten krijgen de schuld van de lagere resultaten. Dus je kind is niet de enige. Deze week zei een jongen die de training volgt: “Als ik iets wil, dan ga ik er helemaal voor!” We kwamen tot de ontdekking dat hij dan ineens wel kan organiseren, spullen verzamelen, starten met de taak en time managen. Iets wat hij in schoolse situaties juist lastig vindt. Oké interessant, het zit er dus wel ín! We onderzochten hoe hem dat dan lukte en hoe hij dit ook kon toepassen voor school. De grootste drive om te kunnen plannen, organiseren en uitvoeren bleek te zijn dat het nuttig moest zijn. Wat was op dit moment nuttig voor hem, voor school dan? Absoluut over naar de 3e! Hij nam het besluit om daarvoor te gaan, al zou het niet makkelijk worden, hij zei er álles voor over te hebben! Motivatie en actie ondernemen begint altijd met het nemen van een besluit. Ik vroeg hem hoeveel vertrouwen hij erin had om het actieplan wat we gemaakt hadden, ook écht te gaan uitvoeren. Hij richtte zich naar zijn ouders en zei: "Ik geef het een 7,5/ 8, jullie gaan deze week een 7,5/ 8 zien, ik ga het doen!” Wil jij deze drive ook zien bij jouw puber? Plan een gratis kennismakingsgesprek in en dan bespreken we samen of de training 'Ik leer leren' jullie kan helpen naar een gemotiveerder en verantwoordelijker kind die toetsen beter voorbereid en betere resultaten behaalt. En ook: minder aansporing en een betere band met elkaar.